Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Εκπαιδευτική αξιοποίηση του μυθιστορήματος "Υπατία" του Δημήτρη Βαρβαρήγου, από την Ξανθίππη Μπάλλη


=ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ=
Κυριακή 25 Απριλίου 2010,
ώρα 18:00-19:00
Αίθουσα Νίκος Καββαδίας
περίπτερο 15, ΔΕΘ
η φιλοσοφία μέσα στη λογοτεχνία
Εκπαιδευτική αξιοποίηση του μυθιστορήματος 'Υπατία" του Δημήτρη Βαρβαρήγου.
Εκδοτικός οίκος Αντώνη Σταμούλη, Θεσσαλονίκη
Της Ξανθίππης Σ. Μπάλλη
καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής στη Β/θμια Εκπαίδευση
Υποψήφιας διδάκτορα στο τμήμα Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ.
Ομιλητές
Σωτηρία Τριαντάρη,
επίκουρη καθηγήτρια Φιλοσοφίας τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Δημήτρης Βαρβαρήγος
συγγραφέας
Οργάνωση: Εκδοτικός οίκος Άγκυρα

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Μια δημιουργική βόλτα στην όμορφη Κάλυμνο

άποψη από τον κεντρικό δρόμο στο λιμάνι της Καλύμνου


Στην Κάλυμνο των σφουγγαράδων και του μεγάλου συγγραφέα Γιάννη Μαγκλή βρέθηκα την Τρίτη το πρωί, καλεσμένος από τους φιλόξενους δασκάλους του 3ου δημοτικού σχολείου Πόλεως Καλύμνου, τον Διευθυντή κο Εμμανουήλ Λεβέντη, την υποδιευθύντρια κα Σεβαστή Στάλα, τον κο Αλέξανδρο Τόδα και την κα Καλιόπη Λάπα, για μία συνάντηση δημιουργικής γραφής με τα παιδιά των τριών τελευταίων τάξεων 4ης-5ης-6ης.



Ομολογώ ότι εκπλάγηκα με την ευαισθησία και την όρεξη που εργάζονται οι εν λόγω δάσκαλοι και βέβαια δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά του σχολείου τους διακρίνονται συνέχεια σε διάφορους διαγωνισμούς λογοτεχνίας και ζωγραφικής.

Δουλεύουν με αστείρευτο μεράκι για να εμφυσήσουν στα μικρά παιδιά τις απαράμιλλες αξίες των αρετών, τις οποίες θα χρειαστούν όταν θα έρθει η στιγμή να βγουν στην κοινωνία.
Χάρηκα ιδιαίτερα που τους γνώρισα.
Αληθινά αισθάνομαι ψυχικά πιο πλούσιος.




Το μάθημα δημιουργικής γραφής παραμυθιού έγινε στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Σάββα, ψηλά σε έναν λόφο όπου στις παρυφές του απλώνεται η όμορφη πόλη της Καλύμνου και το λιμάνι.



Τα παιδιά έδειξαν ενθουσιασμό και ενδιαφέρον και συμμετείχαν ενεργά στο μάθημα με ρωτήσεις και υποδείξεις για το πώς δημιουργείται και πως εξελίσσεται μια μυθοπλασία.
Ευχή και επιθυμία μου να ξαναζήσω πάλι, αν σταθώ τυχερός, αυτή την τόσο σημαντική εμπειρία που μου χάρισαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Ό,τι αγαπήσαμε πίσω έμεινε


=Ό,τι αγαπήσαμε πίσω έμεινε=
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Άγκυρα, 2009

από την
Εύα Στάμου, συγγραφέα-ψυχολόγο
Στο ιστορικό μυθιστόρημα του Δημήτρη Βαρβαρήγου, πρωτοσυναντάμε τους κεντρικούς ήρωες, τον Σαλιβέριο και τη Μαρία-Ρόζα, δύο παράφορα ερωτευμένους νέους, στην Φλωρεντία του 19ου αιώνα. Με λεπτομερείς περιγραφές που αναπλάθουν το κλίμα της εποχής και διαλόγους που προσδίδουν στο κείμενο τη ζωντάνια ενός θεατρικού, ο αναγνώστης παρακολουθεί στην συνέχεια τον κύκλο της ζωή των ηρώων όπως εξελίσσεται στην Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο, για να καταλήξει στην Αθήνα. Αναπαριστώντας την πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα μιας περιόδου όπου η Φλωρεντία έχει μόλις απελευθερωθεί από την κυριαρχία των Αυστριακών, τα Επτάνησα βρίσκονται ακόμα υπό την κατοχή των Άγγλων και όπου οι κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στις τάξεις είναι θεμελιωμένες σε κανόνες απαράβατους για την πλειοψηφία των ανθρώπων, οι νεαροί ήρωες της ιστορίας τολμούν -βάζοντας στην άκρη τις ταξικές διαφορές τους - να ερωτευτούν και να διεκδικήσουν μια κοινή ζωή μακριά από το στενό κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο γεννήθηκαν κι έζησαν την παιδική ηλικία και την πρώτη τους νεότητα.

Σε μια εποχή έντονων πολιτικών αναταραχών, όπου καταπιεσμένοι λαοί επαναστατούν και ανακτούν την ανεξαρτησία τους, ο Σαλιβέριος κι η Μαρία-Ρόζα, αφήνουν πίσω τους κάθετι οικείο κι αγαπημένο προκειμένου να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι και να κατακτήσουν την αυτονομία, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία τους.

Στο επίκεντρο της ιστορίας, φωτισμένη από τον συγγραφέα με διαφορετικούς τρόπους, η θέση τής γυναίκας σε έναν κόσμο όπου οι άνδρες νομοθέτες και τιμωροί αποφασίζουν και οι γυναίκες υπομένουν στωικά τη μοίρα τους καταπνίγοντας συνήθως κάθε διαφορετικότητα, επιθυμία και ανάγκη. Η τραγική ιστορία της Νίνας που δεν έχει άλλον τρόπο διαφυγής από την αυτοκτονία, η πιστή, αφοσιωμένη Φραντζέσκα που ζει τη ζωή της δίχως έρωτα και δική της οικογένεια, η Μαρίνα που ξοδεύει τη δική της στους οίκους ανοχής της Ζακύνθου αποτελούν μερικές από τις διαφορετικές εκδοχές της γυναικείας υποταγής.

Η κεντρική ηρωίδα, ωστόσο, με την δύναμη που της δίνουν τα νιάτα της κι η αγάπη του Σαλιβέριου καταφέρνει να ξεπεράσει τα όρια του φύλου και να παλέψει για μια ζωή διαφορετική που δεν καθορίζεται από τα πρέπει των άλλων, μα από την δική της επιθυμία για τον απόλυτο έρωτα, από τη λαχτάρα της για ελευθερία, δημιουργία και ζωή.