Ανθεστήρια - Ηροάνθια - Ανθεσφόρια

                    Κρονία ημέρα, θεατράκι Saraswati, Καπανδρίτι

                           διοργανωτής, Αλέξανδρος Χάχαλης

                             ποίημα, Δημήτρης Βαρβαρήγος

                            ΟΡΦΕΑΣ

Οι Νάρκισσοι θ’ ανθίσουν πάλι

μέσ’ τη μυστήρια γιορτή σου

με τις μυριάδες λέξεις και τα 
τάματα.

Ακαταμάχητη και μυστική

ελπίδα της παγκόσμιας αλήθειας

αφημένη στην αιώνια άσβεστη

ανάμνηση.

Ποίηση και μουσική προγονική

των ιερών αισθήσεων παρόρμηση

σαν δύναμη της ιστορίας πελώρια.

Ω! υπέροχε εμπνευσμένε,

των ιερών παραδόσεων μύστη.

Πνεύμα εμψυχωτικό

της θεϊκής Ελλάδος

αφυπνιστή της ιερών ψυχών

με τη γλυκιά σου μουσική

και την επτάχορδή σου λύρα

αγκάλιασε τα σύμπαντα

φτάσε στα ύψη τα απέραντα

του Έμπυρου Ουρανού

κ’ η φλογερή καρδιά σου

ένα να γίνει με την ανάσταση

της διάνοιάς σου.

Και η σκιά της μεγάλης αίγλης σου

σ’ όλο τον κόσμο να δεσπόσει

μ’ ελπίδα ανάμεσα σε χιλιάδες

ανθρώπινες υπάρξεις να ζωντανέψει

αυτό που πίστευες κι εσύ.

Πως η ζωή μας είναι απλή

με την αρχαία λογική

σαν κλείσουμε μέσα στις ψυχές μας

τη γνώση και την Αρετή

σαν τα πολύτιμα πετράδια

σκέψεις με ουράνιες μαγείες

των αγαθών πατέρων ακολουθήσουμε

το βήμα.

Ορφέα, σκέψη αθάνατη

πίστη του ζωντανού θεού

σωτήρα των ανθρώπων

Ερμοφόρε της διάνοιας

νερό της ανθισμένης γης,

της απέραντης γνώσης οδηγητή

εμπνευσμένε της αγάπης δωρητή

και ποιητή του Δελφικού Απόλλωνα,

αθάνατε μελωδικέ Ορφέα.

Ύμνους με εσώτερες φωνές συνέχισε

να ψάλλεις στο δρόμο το τραχύ,

που στων θεών το Ηλύσιο πεδίο οδηγεί,

εκεί όπου στη μαγική κοιλάδα

υπάρχει μόνο η αγάπη.

θα έχουνε ζήσει

O καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις προσπάθειες και τα κίνητρά του, ποτέ για τα αποτελέσματα...άλλωστε, μπορούμε να σκεφτόμαστε: "Υπάρχει τόση μαγεία γύρω μας, τι κι αν πονέσουν αργότερα οι ψυχές, θα έχουνε ζήσει...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ CULTURENOW

Είναι ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας που έκανε την αλεξανδρινή φιλόσοφο «Υπατία» μυθιστόρημα. Το έργο του παρουσιάστηκε στη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας
από Έλληνες και ξένους λόγιους, ενώ το βιβλίο του κατέγραψε πωλήσεις μπεστ σέλερ. Σήμερα είναι έτοιμος να καταθέσει στο αναγνωστικό κοινό, ένα νέο του έργο, με θέμα την πορεία των γυναικών μέσα από τον πόλεμο, τη στέρηση και τα κοινωνικά ταμπού. Τον συναντήσαμε στον Ιανό και συνομιλήσαμε για όλα όσα τον ενδιαφέρουν και τον απασχολούν.
Συνέντευξη: Γρηγόρης Χαλιακόπουλος

CultureNow.gr: Έχετε γράψει δεκατέσσερα βιβλία. Λύτρωση, εκτόνωση ή συνήθεια το γράψιμο για σας;
Δημήτρης Βαρβαρήγος: Η ερώτησή σας, σα να θέλει να ανοίξει τις σκέψεις μου। Το γράψιμο για μένα είναι τρόπος ζωής, καθώς δεν θα υπάρχω αν το σταματήσω… «ζω για να γράφω», και ατυχώς δεν «γράφω για να ζω». Το γράψιμο, εξιτάρει τον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο μου. Καταλαγιάζει τις δύσκολες-δύστροπες ψυχικές πλευρές του οργανισμού μου. Με κάνει καλύτερο άνθρωπο και χαίρομαι όταν βρίσκω κάποιον να έχει ταυτιστεί με τις απόψεις μου - πάντα μέσα από τα βιβλία…

Cul.N.: Πάντα επιδιώκετε την ταύτιση με τους αναγνώστες σας;
Δ.Β.: Αλίμονο, όχι! Άλλη είναι η «αισθητή λογική» μου ως ανθρώπου και άλλη η «υπεραισθητή» στους δρόμους που ακολουθούν οι ήρωες των βιβλίων μου. Έχουν δικούς τους χαρακτήρες, αυτοί οδηγούν τις ζωές τους, εκείνη την ώρα που αποκαλύπτονται οι πράξεις και οι πρακτικές τους. Ο ρόλος μου εμένα είναι του απλού γραφιά. Μιλάω για την υπεραισθητή ταύτιση, για όσα γράφω στα βιβλία μου. Αυτή η σιωπηλή επικοινωνία με τους αναγνώστες, που χαρίζουν οι λέξεις και οι έννοιες τους, είναι το κέρδος για το συγγραφέα.

Cul.N.: Η συνήθης αφορμή για να αρχίσετε ένα βιβλίο;
Δ.Β.: Από πολλά πράγματα! Ακόμα και μια λέξη φτάνει να κινήσει τη διαδικασία της έμπνευσης. Η έμπνευση είναι στιγμιαία, έρχεται σαν αστραπή, κατόπιν για να υλοποιηθεί θέλει κόπο και πολύ δουλειά μέχρι να ολοκληρωθεί ένα βιβλίο. Δεν είναι υπερβολή αν χρησιμοποιήσω τη φράση πως, ο συγγραφέας «φτύνει αίμα» μέχρι να το φέρει βόλτα.Ωστόσο, προσπαθώ να επιλέγω όχι πολύ ειπωμένα θέματα, αλλά δύσκολα. Δεν είναι βίτσιο, αλλά μεγάλη πρόκληση. Στοιχηματίζω με τον εαυτό μου για το αποτέλεσμα και μάλλον τα καταφέρνω, όπως έχει αποδειχτεί με την αποδοχή των αναγνωστών μου.

Cul.N.: Ένα δύσκολο θέμα που έχετε πραγματευτεί;
Δ.Β.: Θα έλεγα πως «Το υστερόγραφο μιας συγγνώμης», είναι ιστορία σκληρή κι απρόβλεπτη, γιατί αγγίζει μια από τις ισχυρότερες σχέσεις στη ζωή του ανθρώπου, καθώς πραγματεύεται τη σχέση μάνας και γιου. Είναι ένα θέμα μέσα από το οποίο ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει την ψυχική πάλη και υπέρβαση των ηρώων του βιβλίου. Κατά τη γνώμη μου το κείμενο ασκεί άμεση επίδραση στους αναγνώστες και τους υποβάλει σε θετική ή αρνητική κριτική. Μια αιχμηρή ιστορία όπου το ασυνείδητο και ο ρεαλισμός, συνθέτουν έναν ψυχικά απρόβλεπτο εφιάλτη. Και παρ’ όλο το φόβο μου για το δύσκολο εγχείρημα να εισχωρήσω και να ασχοληθώ με έναν άγραφο νόμο, βρήκα τρομερή ανταπόκριση και συμπόρευση στα λεγόμενα μου από γυναίκες μανάδες. Είναι κάτι που μου δίνει κουράγιο και αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια.

Cul.N.: Η Υπατία όμως ήταν η μεγάλη επιτυχία σας…
Δ.Β.: Είμαι ευτυχής που μου έλαχε να είμαι ο πρώτος Έλληνας που έφερα στο φως μια ιστορία επιμελώς αποσιωπημένη. Όσο κι αν προσπαθούμε να δείχνουμε πως είμεθα άτομα ελεύθερα, στην πραγματικότητα η κοινωνία μας είναι πολύ συντηρητική και φοβισμένη έχοντας αξεπέραστα ταμπού σε ορισμένα θέματα γύρω από την ηθική αντίληψη και τη θρησκεία.
Η Υπατία ήταν μια σπουδαία γυναίκα, επιστήμονας η οποία προηγήθηκε της εποχής της και γι αυτό - όπως συμβαίνει στους χαρισματικούς ανθρώπους να τους απορρίπτουν στην εποχή τους - την κατακρεούργησαν.

Cul.N.: Το συναίσθημα μετά από κάθε βιβλίο σας που κυκλοφορεί;
Δ.Β.: Ευτυχία και ταυτόχρονα λύπη. Ευτυχία που τα κατάφερα και ο πνευματικός κόπος δεν πήγε στράφι, αλλά βρήκε ανταπόκριση απ’ το κοινό. Και λύπη, γιατί ενώ είναι κάτι απόλυτα δικό μου, το μοιράζομαι με άλλους. Αλλά αυτό είναι και το ζητούμενο των δημιουργών, η τέχνη τους να ανήκει στους άλλους.

Cul।N.: Κάπου διάβασα να λέτε πως τίποτα δεν είναι βρώμικο, αν είναι ομολογημένο;

Δ.Β.: Μέσα από τα κείμενα βγαίνουν πολλές αλήθειες, αντιθέσεις παράλογες ή λογικές αποτιμήσεις. Κι αν για κάποιον είναι βρώμικο ένα θέμα για κάποιον άλλον είναι απλώς ένα θέμα…
«Παν μέτρο άριστο» θα έλεγα!
Όσον αφορά εμένα ως συγγραφέα, κανένα κείμενο δεν με τρομάζει ή με βάζει σε σκέψεις για ηθικούς φραγμούς. Η ζωή προηγείται της τέχνης, όλα τα σενάρια που πλέκονται σε ένα μυαλό έχουν προηγηθεί από την ίδια τη ζωή, οπότε τίποτα δεν με ξαφνιάζει. Τα βλέπω αυτά τα κείμενα ως ιδιαίτερο ή διαφορετικό αφηγηματικό λόγο.

Cul.N.: Παρατηρώ μια ιδιαίτερη ροπή σας να ασχολείσθε αποκλειστικά με το παρελθόν. Το παρόν δεν σας δημιουργεί ενδιαφέρον ανάλογο;
Δ.Β.: Προς το παρόν όχι. Τα ερεθίσματα της έμπνευσής μου δεν με οδηγούν στο σήμερα. Με εξιτάρει η αποκάλυψη ξεχασμένων γεγονότων. Σαν να βγάζεις από την τέφρα της ιστορίας αλήθειες που δεν έχουν ειπωθεί. Αυτό για μένα είναι ένα σημαντικό και γοητευτικό παιχνίδι που δεν έχει ταίρι.


Cul.N.: Περιγράψτε μου το χώρο του βιβλίου…
Δ.Β.: Λαβύρινθος! Φαντασία, ιδέες και υλισμός, πώς να συμπράξουν ιδανικά; Η τέχνη στηρίζεται από το χρήμα, είναι σαν τον έρωτα που περνάει από το στομάχι. Σε παράλληλους δρόμους με διαφορετικό ύφος και αποτέλεσμα. Οι συγγραφείς έχουν να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα των εκδοτών, που λογικά κι αυτοί, έχουν διαφορετική αντίληψη απ ότι ο εσώτερος κόσμος των δημιουργών. Με τη σειρά τους ποντάρουν χρήματα σε ένα αβέβαιο αποτέλεσμα. Φαύλος κύκλος. Αλλά όλα, είναι μεσ΄ το παιχνίδι.

Cul.N.: Ερμηνεύστε μου τη λέξη «Αγάπη»…
Δ.Β.: Πικρό το καλό φάρμακο… έτσι είναι η αλήθεια. Γεννιόμαστε και γερνάμε μόνοι, αν και κάποτε παντρευόμαστε επιδιώκοντας να τη βρούμε μέσα από δυσκολίες και αγώνες. Τι άλλο σημαντικό υπάρχει στη ζωή εκτός από την Αγάπη. Και είναι τόσο σπουδαίο όταν την προσφέρεις στον άλλον δίχως αντάλλαγμα. Αλλά βλέπεις, έχει κι αυτή μπει στο τρυπάκι της ανταγωνιστικής και καταναλωτικής πρακτικής. Ζητούμενο όλων είναι, αλλά όλοι μαζί της είμαστε φειδωλοί. Φοβούμαστε να αφήσουμε τον εαυτό μας να σκορπιστεί κι ας την έχουμε μέσα μας έμφυτη. Η ανασφάλεια στις δυτικές κοινωνίες και ο εγωκεντρισμός ότι «εγώ είμαι καλύτερος», «εγώ τα ξέρω όλα», δημιουργεί την ανάγκη της όλο και μεγαλύτερης επιβεβαίωσης. Από τη στιγμή όμως που η επιβεβαίωση είναι δεδομένη και σίγουρη από μια πηγή, τότε εξανεμίζεται το ενδιαφέρον της. Έρχεται η ώρα που το «Εγώ» επιθυμεί την επιβεβαίωση από άλλη πηγή και συνεχίζεται αενάως το παιχνίδι αυτό. Η Αγάπη αφυπνίζει τα συναισθήματα, ομαλοποιεί τις αντιδράσεις μας και οι πράξεις μας γίνονται όλο και καλύτερες.

Cul.N.: Θάνατος;
Δ.Β.: Το αναπόφευκτο, το μοναδικό αληθινό γεγονός στη ζωή μας.

Cul.N.: Κλείνοντας να σας ρωτήσω τι καινούργιο ετοιμάζεται;
Δ.Β.: Ένα χιλιοειπωμένο θέμα πολέμου, που όμως εγώ το καταθέτω μέσα από τις γυναίκες που έζησαν τα γεγονότα του πολέμου, του πόνου, της δουλείας, του θανάτου. Επιτρέψτε όμως να μην αποκαλύψω περισσότερα στοιχεία του αυτή τη στιγμή, πριν κυκλοφορήσει. Ίσως στο μέλλον αν με ξαναθυμηθείτε να μιλήσουμε…

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΑΟΥΣΑΣ - ΠΑΡΟΣ

Μάθημα Δημιουργικής Γραφής

στο Γυμνάσιο Νάουσας στην Πάρο στις 13- 05- 2008

Χάρη στο πρόγραμμα του ΕΚΕΒΙ, συγγραφείς στα σχολία, συναντήθηκα με παιδιά του Γυμνασίου Νάουσας - Πάρου για το μάθημα Δημιουργικής γραφής με αντικείμενο το διήγημα και το παραμύθι. Μίλησα για το πως το γράψιμο μπορεί να γίνει μια σοβαρή πνευματική ενασχόληση.
Τα μαθήματα δημιουργικής γραφής σαφώς και δεν είναι ο καταλύτης που θα κάνουν κάποιον συγγραφέα, αλλά όπως κάθε τέχνη έχει την τεχνική της, παρατέθηκαν ορισμένες συμβουλές
και κανόνες ώστε όποιος έχει την πρόθεση να ασχοληθεί με τη συγγραφή κάποιου είδους λογοτεχνικού κειμένου, να γνωρίζει τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει।

Η Έμπνευση - η Σύνοψη - το Θέμα - η Πλοκή - ο Ήρωας - οι Διάλογοι - ο Χώροχρόνος.
στοιχεία απαραίτητα για τη συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων...

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΔΗΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Η Δημοτική βιβλιοθήκη του Δήμου Πετρούπολης τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012 στις 7:00, το απόγευμα στο Πνευματικό Κέντρο, έγινε εκδήλωση - αφιέρωμα σε τρεις λογοτλεχνες της πόλης μας.

Τον Δημήτρη Βαρβαρήγο, Κωστούλα Τομαδάκη και Δόμνα Κατσαμάκη.

την εκδήλωση παρουσίασαν και συντόνισαν, η Έλενα Σιούτη και η Άννα Χρονοπούλου

αναρτήθηκε από: Δημήτρη Βαρβαρήγο

Πιστοποιητικό Ανυπαρξίας

ΠΟΙΗΣΗ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ
«ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ»
Σχήμα: 14Χ21 Σελίδες: 60
Εξώφυλλο: Μαλακό
Τιμή: 9€
ISBN: 978-960-380-224-2Εκδόσεις: Χρήστος Ε. Δαρδανός
Η ποιητική συλλογή, «Πιστοποιητικό Ανυπαρξίας» εκφράζει την αγωνία απέναντι στα προαιώνια ερωτήματα της ζωής για την αγάπη, τον έρωτα, τη μοναξιά, την αντιπαλότητα μεταξύ καλού κακού ώσπου ν’ αγγίξει το μοναδικό σίγουρο αποτέλεσμα, τον θάνατο.
Μια εκφραστική αναζήτηση γεμάτη φαντασία που απεικονίζει την ομορφιά και την ασχήμια πότε σε κόσμους όμορφους, ιδανικούς κι άλλοτε σε άβατους και ξένους.
Όνειρα!.. και η ζωή γελάει μαζί μας.


Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπουδάζει ζωγραφική, σεναριογραφία, θέατρο και λογοτεχνία "awarded by the writing school". Από τη θεατρική ομάδα "ΔΙΟΔΟΣ" ανέβηκαν τα έργα: «Τύψεις» - «Οι ανάγκες των αισθήσεων» - «Το όνειρο μιας αγάπης» και «Ο έρωτας και ο θάνατος».
Στη λογοτεχνία εμφανίζεται με το μυθιστόρημα.
«Η γοητεία της δεύτερης φύσης». Ακολουθούν τα βιβλία: «Πάθος», εκδόσεις Όμβρος.«Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή». «Γυναίκες του Κόσμου», «Είναι δύσκολη η αγάπη», «Αδιέξοδοι έρωτες», από τις εκδόσεις του Χρήστου Ε. Δαρδανού.
Από τις εκδόσεις Άγκυρα κυκλοφορούν: «Υπατία» ιστορικό μυθιστόρημα, «Το υστερόγραφο μιας συγγνώμης», «Ότι αγαπήσαμε πίσω έμεινε» Τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία: «Θεοδώρα, μια αληθινή αυτοκράτειρα» «Διγενής Ακρίτας, ο ήρωας που έγινε θρύλος» «Ο τελευταίος Αυτοκράτορας» και «Η Μεγάλη εξέγερση»
Το βιβλίο: «Ίμερος και Αστραία – Το μυστικό της σιωπηλής χώρας» είναι το πρώτο του βιβλίο ηρωικής φαντασίας για παιδιά από τα πέντε συνολικά για την ολοκλήρωση της ανθολογίας, Ουρανός, από τις εκδόσεις Χατζηλάκος.
www.dvarvarigos.gr

ΥΠΑΤΙΑ

Δημήτρης Βαρβαρήγος

ΥΠΑΤΙΑ

Ιστορικό μυθιστόρημα 7η έκδοση

εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ

σελ: 530
τιμή: 18ευρω

Η συγκλονιστική ιστορία της γυναίκας που δίδασκε παντού το ελληνικό πνεύμα, συγκρόυστηκε με τον κλήρο και κατηγορήθηκε ως μάγισσα…Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος στα βαθειά νερά της λογοτεχνίας μας μεταφέρει με δεξιοτεχνία σε μία εποχή και σε ιστορικά γεγονότα, που μόνο δοκιμιακά είχαν μέχρι σήμερα ιδωθεί। Το ιστορικό μυθιστόρημα για τη ζωή και το τέλος της φιλοσόφου Υπατίας της Αλεξανδρινής καλοδουλεμένο με αγάπη στα κείμενα, κυλάει αβίαστα, με φανταστικούς διαλόγους και εικόνες, γύρω από πρόσωπα και γεγονότα τα οποία ο συγγραφέας τόσο πειστικά και γλαφυρά περιγράφει। Για το ότι το μυθιστόρημα γράφτηκε με πολύ δουλειά και αγάπη από τον συγγραφέα πείθεται ο αναγνώστης από τις εισαγωγικές σελίδες του, όπου ο πίνακας περιεχομένων μας προϊδεάζει για τα πενηνταδύο κεφάλαια χωρισμένα σε δύο βιβλία και σε παράρτημα καθώς και για τη χάρτα της Αλεξάνδρειας που δείχνουν το σεβασμό και αποτελούν έναν οδηγό πλοήγησης στο μεγάλο αυτό μυθιστόρημα॥ Ο συγγραφέας έκανε ενδελεχή έρευνα για να φτάσει στο τόσο σημαντικό κι απολαυστικό ανάγνωσμα।4ος-5ος αιώνας μ।Χ। Η φημισμένη Αλεξάνδρεια πνίγεται στο κρασί των καπηλειών, στις ηδονές των γυναικών του δρόμου, στις δεισιδαιμονίες, στις φιλοσοφικές διαφορές και διαμάχες των θρησκευτικών φανατισμών με τους φονικούς διωγμούς। Μέσα σε αυτή τη διαφθορά, μια γυναίκα αφοσιωμένη στα ελληνικά ιδεώδη διδάσκει στο πανεπιστήμιο, στους δρόμους και στο σπίτι της το αστείρευτο ελληνικό πνεύμα. Αυτή η σοβαρή ευθύνη δεν της στερεί το γυναικείο ένστικτο, και στο πρόσωπο του χριστιανού επάρχου βρίσκει τον έμπιστο φίλο και άντρα. Η φιλία και ο πλατωνικός δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσά τους ενοχλεί τον κλήρο, που δεν αργεί να στραφεί εναντίον της και να της προσάψει κατηγορίες, ως μάγισσας και υποκινήτριας εχθρικών ενεργειών εναντίον του…Πετυχημένη τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής με επίκεντρο μια αξιόλογη γυναίκα που πλήρωσε με τη ζωή της τις αρετές του φύλου της, καθώς βρέθηκε στο μεταίχμιο της ιστορίας, από το λυκόφως του νεοπλατωνισμού στους πρώτους σκοτεινούς αιώνες του Χριστιανισμού.Μία ζεστή εκδήλωση για το βιβλίο απολαύσαμε πρόσφατα στο Art-café φουαγιέ του Θεάτρου της Ημέρας ( Αθήνα – Πανόρμου) την παρουσίαση έκανε η συγγραφέας Ελένη Στασινού, ενώ μουσικά επένδυσε με ρυθμούς και τραγούδια ο συνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης.Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα του '51. Σπούδασε ηλεκτρονικά, σεναριογραφία, θέατρο και λογοτεχνία. Τα θεατρικά του έργα "Τύψεις", "Οι ανάγκες των αισθήσεων", "Το όνειρο μιας αγάπης" και "Ο Έρωτας και ο Αθάνατος", ανέβηκαν από τη θεατρική ομάδα "Δίοδος". Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1995 με το μυθιστόρημα "Η γοητεία της δεύτερης φύσης". Ακολούθησαν τα βιβλία: "Πάθος", εκδ. Όμβρος, 1996, "Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή", 1998, "Γυναίκες του κόσμου", 1999, "Είναι δύσκολη η αγάπη", 2000,

"Αδιέξοδοι έρωτες", 2001, όλα από τις εκδ. Χρήστος Ε. Δαρδανός, "Υπατία", 2005, εκδ. Άγκυρα. Το βιβλίο "Ίμερος και Αστραία-Το μυστικό της σιωπηλής χώρας", 2003, εκδ. Χατζηλάκος, είναι το πρώτο του βιβλίο ηρωικής φαντασίας για παιδιά από τα πέντε συνολικά για την ολοκλήρωση της ανθολογίας "Ουρανός". Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και ένας εκ των τεσσάρων ιδρυτών του λογοτεχνικού περιοδικού "Ίαμβος".
Σχολίασε ο Αντώνης Δεσύλλας