ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ;

Κανένας ουρανός
δε θα φυτρώσει στο χάος
όσο θα υπάρχει ο φόβος…

Ο δικός σου ο φόβος…

Αυτός που ακόμα τρομάζει
τα παιδικά όνειρα σου…

Νηφάλια μείνε
στο θαύμα της πραότητας…
και τον αφανισμό σου
άφησε σε άλλων χέρια.

Το προσκεφάλι γείρε σε ώμο
και κοιμήσου.
Γιατρέψου απ’ το θαύμα
που κυλάει στις φλέβες του
και νιώσε πάλι…

Λένε,
«Πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο,
από το προηγούμενο»,

Πιθανόν, γιατί είναι ζωντανό…
Γιατί, εν τέλει,
αυτό να είναι ένας νέος,
Θρίαμβος.

Ποιος ξέρει;