Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

Μετρώντας μοναξιά

Νωθρή, ανυποψίαστη
αθώα ως άλλη
Ερέντιρα.

Κενή από εγκατάλειψη
σαν ουρανός χωρίς σύννεφο
σαν ύπνος δίχως όνειρο
μόνη χωρίς ένα θεό
για προσκεφάλι.

Χωρίς καν έναν θαυμασμό
δίχως την προσμονή κάποιας
επιστροφής.

Γνώριζε το ανώφελο
γι αυτό ερμητικά
την πόρτα έκλεισε
για πάντα.

Ήξερε τον προορισμό
κι έμεινε ανέπαφη
τα χρόνια στα μαλλιά
μετρώντας.
στις

13 σχόλια:

  1. iLiAs2 Νοεμβρίου 2007 στις 9:08 μ.μ.

    ..μεχρι ν' ασπρίσουν τα μαλλιά?
    Είναι ατέλειωτη η μοναξιά, άραγε πόσο ν' αντέξει κανείς να την υπολογίζει κιόλας.

    Καλο σαββατοκύριακο, για όλους μας, ελπίζω χωρίς το αίσθημα της μοναξιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άσπρο στο Μαύρο3 Νοεμβρίου 2007 στις 12:17 π.μ.

    @ilias...
    Απαραίτητη η μοναξιά, ειδικά για τους σκεπτόμενους άκρως επικοδομητική.

    Καλό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αλεξάνδρα3 Νοεμβρίου 2007 στις 7:08 μ.μ.

    Χωρίς αγάπη η ζωή μοιάζει με άγραφο χαρτί...

    Ολοι ξέρουμε τον προορισμό, όμως αυτό που μετράει είναι η διαδρομή...

    Καλό μας βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ3 Νοεμβρίου 2007 στις 9:36 μ.μ.

    Συμφωνώ με την μοναξιά . Είναι απαραίτητη συνθηκη για την δημιουργία.΄Αλλωστε οι άνθρωποι συχνά είναι ανούσιοι και άλλοτε άκρως ενοχλητικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άσπρο στο Μαύρο4 Νοεμβρίου 2007 στις 12:59 π.μ.

    @Αλεξάνδρα...
    Σαν πας στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να' ναι μακρύς ο δρόμος...

    Κάτι ήξερε ο ποιητής...
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άσπρο στο Μαύρο4 Νοεμβρίου 2007 στις 1:02 π.μ.

    @Κατερίνα Καριζώνη...
    Νομίζω πως είναι απαραίτητη για όσους αισθάνονται πως δεν βρίσκονται τυχαία εδώ και κάτι δημιουργούν...

    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Talisker4 Νοεμβρίου 2007 στις 10:28 π.μ.

    Υπεροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άσπρο στο Μαύρο4 Νοεμβρίου 2007 στις 11:40 μ.μ.

    @talisker..
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Dee Dee5 Νοεμβρίου 2007 στις 8:39 π.μ.

    Ειναι πολυ σκληρη η μοναξια......με πονεσε η γραφη σου γιατι βλεπω τα καλα και τα ασχημα της μοναξιας σε καποιο πολυ κοντινο μου προσωπο. Ποναει η μοναξια μετα απο καποια ηλικια, ΠΟΝΑΕΙ!

    Καλημερα Δημητρη και καλη εβδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Άσπρο στο Μαύρο7 Νοεμβρίου 2007 στις 6:12 μ.μ.

    @dee dee...
    Πολλές φορές η μοναξιά είναι ευεργετική.
    Ίσως και αναγκαία για τη ψυχή και το μυαλό μας.

    Χαιρετώ σε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Dee Dee7 Νοεμβρίου 2007 στις 7:30 μ.μ.

    Ισως Δημητρη, το να ειναι καποιος μοναχικος διαφερει απο το ερχεται να σου επιβαλεται μια μοναξια που μεγενθυνεται με τον χρονο και σε πλακωνει και δεν το βλεπεις παντα!

    Καλο σου βραδακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Equilibrium8 Νοεμβρίου 2007 στις 2:25 π.μ.

    Αλλο μοναξια, αλλο μοναχικοτητα θαρρω... ή κανω λαθος?.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λορελάη22 Δεκεμβρίου 2007 στις 2:43 μ.μ.

    Ναι equilibriuum, έτσι είναι. Άλλο η μοναξιά, άλλο η μοναχικότητα.
    Άλλωστε το ποίημα δεν μιλάει για μοναξιά. Για την ματαιότητα μιλάει. "Γνώριζε το ανώφελο" γι' αυτό και "ερμητικά την πόρτα έκλεισε για πάντα". Μόνη της.
    Η μοναξιά που επιλέγεις δεν είναι μοναξιά. Είναι αναχώρηση. Άλλο πράγμα. ("έμεινε ανέπαφη")
    Ευχαριστώ Δημήτρη για το ποίημα.
    Ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή