Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ...

Ο χρόνος πέρασε,
το κρασί τελείωσε
οι ψυχές όμως δεν γέμισαν
όση προσπάθεια κι αν κατεβάλαμε
να γραπωθεί ο ένας από την καρδιά του άλλου.


Μα μήπως ο ύπνος, ο αιώνιος ύπνος είναι η συνένωση με το θεό; ¨
Μπορεί ετούτη η Νιρβάνα της σιωπής να είναι η χαλαρή συνέχεια της ζωής σε μια αργή ανάλυση αισθήσεων, γνωστές κι αναγνωρίσιμες μόνο από τη ψυχή;
Ας μην υποθέτουμε τίποτα εμείς, εκείνος τώρα μόνο ξέρει αυτό που εμείς υποθέτουμε:
Μηπως, το αιώνιο μυστικό της απώλειας είναι η πραγματική συνέχιση στο άπειρο.

«Φυγή δεν είναι μόνο η απομάκρυνση από το παρελθόν, ούτε και από την πραγματικότητα. Φυγή μπορεί να είναι και των αναμνήσεων η ευτυχία, που ταξιδεύει εκεί που έχουμε ανάγκη στο μέλλον ή στο παρελθόν. Σε δοκιμασίες που πέρασαν ή έρχονται, σε αισθήσεις, σε βιώματα, σε σχέσεις.
Αυτή η κοπιαστική απόκτηση εμπειριών είναι φυγή, είναι το πέρασμα μιας ολάκερης ζωής. Μπορεί να μετανιώνουμε στη ζωή μας για κάποιες επιλογές, μα δεν μπορούμε ποτέ να μετανιώσουμε για τις εμπειρίες που μας χάρισαν.
Είμαστε δέσμιοι των ενστίκτων μας...

Τελικά, όποιος μένει τελευταίος σέρνει την πίκρα όλων
δβ...

ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ…

7 σχόλια:

Μαρινα ..... είπε...

Ένα δάκρυ άφησε η καρδιά, διαβάζοντας Σε....Πονάει αυτο το "ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ" όταν το πεις...
Οπως ποναει κι η γραφή σου Δημητρη.Πόνος και κάθαρση είναι όμως.Τι να πω; ΑΠΛΑ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗ....

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

Ευχαριστώ, Μαρίνα μου, που δεν παραλείπεις να δηλώνεις την παρουσία σου και να λες τη γνώμη σου σε ότι καινούριο γράφω.
Είναι βλέπεις ανθρώπινο να σκεφτόμαστε το παρελθόν, όταν το παρόν είναι μισό από ανθρωπους που συμπαθήσαμε ή κάποιους άλλους αγαπήσαμε. Τουλάχιστον εγώ κάθε φορά που κάποιος χάνεται από κοντά μου αισθάνομαι να έχω κι ενα κομμάτι σάρκα λιγότερη επάνω μου. Όσο για τη ψυχή, μη τη μετράς, αυτή βυθίζεται στην ευφρόσυνη θλίψη και γίνεται συνήθεια. Αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος.

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί.
Yπάρχουν όμως θερμοί
και αγαπητοί άνθρωποι,
όπως εσύ!
Σε ευχαριστώ πολύ
Xρήστος

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Χρήστος Νικολόπουλος
Γεια σου φίλε Χρήστο. Ωραίο το blog σου, προσπάθησε να το πλουτίσεις με κείμενα...
Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Τώρα κατάφερα να μπω στο σπίτι σου.
Βρήκα τα λουλούδια για τον αδελφό (μας;)και κατάλαβα πως ο θρήνος έχει πολλά πρόσωπα. Σευχαριστώ που ήσουν και τότε...μαζί του και τώρα μαζί μας.

Ανώνυμος είπε...

Αν μάθω ποτέ να στέλνω σχόλια να με φτύσεις.
ελένη στασινού

Ανώνυμος είπε...

EFXARISTO GIA TO TERMOSOU ANTIO EISOUN PRIN KAI EISE META.SE PISTEPSE KAI SE AGAPISE,AFTOS O XAMENOS FILOS.NA EISE PANTA KALA,GIA NA GRAFIS THN ZOH.UNA AMIKA POU YPARXEI.......