Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ

φωτό: Στέλιος Ματσάγκος


Ταξιδιωτικό κοστούμι οι σκέψεις και οι μνήμες…
Φορεμένο από χρόνια και υφασμένο με χαρές και λύπες…
Έτσι έφυγα, απλά με μια βαλίτσα
να με τυραννάει το βάρος της…

Το βάρος από πράγματα δικά σου:
Ένα κορμί. Μία καρδιά. Μία ψυχή. Δυο μάτια. Χαμόγελα. Λόγια.

Δεν εισχώρησες στο είναι μου
Το φανερό είδες του εαυτού μου…

Κι έτσι απλά έφυγα…

Όχι το φανερό του εαυτού μου:
Το κορμί. Η καρδιά. Η ψυχή. Τα μάτια. Τα χαμόγελα. Τα λόγια.

Μα, άνθρωπος είμαι και πολύ ευάλωτος, μάλιστα.
Όμως και τώρα που ξέρω ότι η πείρα σε κάνει να προβλέπεις
το σωστό και το λάθος,
εγώ πάλι το ίδιο θα διάλεγα
κι ας θέλω να είναι τα τωρινά απόηχοι μόνο
ευτυχισμένων αναμνήσεων…

Έτσι απλά έφυγα…

24 σχόλια:

Μαρινα ..... είπε...

΄Όταν ο ένας φευγει με το βαρος μιας βαλιτσας στιβαγμένων αναμνησεων στο χερι,επιλεγει ο θάνατος ( ο όποιος θάνατος) να τον ξεκουρασει απ το βάρος, -της των αναμνήσεων βαλιτσας -
Ετσι.....
Την βαλιτσα απ το χέρι του παιρνει-χωρίς να του δώσει περιθώρια αντιστασης- και σ΄αυτον που μ΄άπορια ακόμα το φευγιο του κοιτα, την δινει, και τοτε ...
ετσι απλα κι εκεινος φευγει.!
φορτωμένος με τις δικες σου και τις δικες του αναμνήσεις
Φιλω ΣΕ ποιητη....

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Μαρίνα...
Σωστό κι αυτό Μαρίνα...
Σιγά που θα κάτσει να κλαίει τη μοίρα του...
Ε, μα! μη τρελαθούμε τώρα...
Κάπου αλλού θα βρει ν' ακουμπήσει τα βάρη των συναισθημάτων του.
Και μη ξεχνάς τη ρήση:
"Πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο από το προηγούμενο"............

Στο μάγουλο άγγίζω σε.

Μαρινα ..... είπε...

Δημητρη μου...
δεν εννοούσα αυτο, αλλα σωστο κι αυτο...Απλά δεν το είχα σκετει τόσο ρεαλιστικα,ψυχραιμα, κι αδειασμενο απο συναισθηματα...
Μόλλον επειδη ειναιξένη σκεψη σε μενα...Μάλλον.
Αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι υπαρχουν κάποιο άνθρωποι,που όταν την πλάτη του άλλου βλεπουν,κι η μορφη του να απομακρύνεται επιλεγουν απ΄ την βαλίτσα των κοινων αναμνησεων να τον ελευθερώσουν και την εθελουσια εξοδο να αποφασίσουν....(υπαρχουν πολλοι θανατοι εκτος του φυσικου μας....)
αν και σκληρος ....Φιλω ΣΕ.
Υ.Γ Να περνας καλα όπου κι αν βρισκεσαι...

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Μαρίνα...

Ακόμη κι εδώ που βρίσκομαι, φευγάτος είμαι...
αυτό!
Κι εσύ να είσαι καλά...
Πάντα!

Ανώνυμος είπε...

έρωτας είναι η τέχνη να φεύγεις.
...
να φεύγεις, όταν δεν μπορείς να δημιουργείς το καλύτερο του εαυτού σου σε όποια σχέση, φιλική ή ερωτική!
συμφωνώ απόλυτα... άλλο μιζέρια κι άλλο περίσκεψη...γιατί υπάρχει κι ο μέγιστος έρωτας: προς την αλήθεια μας και αυτό το σεβόμαστε!!

καλή συνέχεια στην ταξιδιάρικη διάθεση!
:)

Μαρινα ..... είπε...

Απολυτη ταυτιση με την Σεμέλη....Αυτό ειναι η τεχνη του έρωτα...
μα και της απόλυτης αγάπης...
Κι όχι τόσο γι΄αυτον που φεύγει, όσο για τον άλλον, που μενει, αλλά οταν νιώσει οτι με την αγαπη
φυλακίζει σπρωχνει αυτον που απόλυτα αγαπα να φυγει...να πεταξει να ελευθερωθει...
φιλι, φιλι Σεμελη μου....
φιλω σε Δημητρη μου....
Ειθε καθε αποχώρηση λιγότερες πληγες να αφηνει και σε καθε ταξιδι ομορφότερα λιμάνια για προσκαιρα απαγκια, μεχρι το επομενο ταξίδι και το επομενο λιμανι...
Οι ομορφότεροι κι οισοφοτεροι οι φευγάτοι ειναι....
φιλω σε.....

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Σεμέλη...
Ο έρωτας είναι η ζωντανή αίσθηση της σάρκας.
Αγάπη είναι να μπορείς να γερνάς μαζί.
Τα πιο δύσκολα κεφάλαια στη ζωή μας, γιατί και τα δύο πνίγουν, δεσμέουν όταν περάσει ο χρόνος τους.
Χαιρετώ σε

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Μαρίνα...
Τα πάντα είναι επίγνωση. Εσύ ως έμπυρη θα το ξέρεις καλύτερα. Αν κάποιος από αγάπη αποδεσμεύσει τον άλλον είναι πνεύμα ελεύθερο.

Άσε που όσο περισσότερο αγαπήσει τόσο πιο πολύ θα πονέσει κάποιος την ώρα του θιγμένου εγωισμού, αργότερα της μοναξιάς και κατόπιν της αναπόλυσης.
Άλλωστε,οι μεγάλοι έρωτες είναι και μεγάλες φιλίες...

Φιλί, φιλί, κάπως έτσι ξεκινά και το ταξίδι του.
Εννοώ του έρωτα...

καλό ξημέρωμα!

Μαρινα ..... είπε...

Δημητρη....
οποιος αποδεσμευει απο αγαπη ειναι ελευθερος...ΝΑΙ
Στην αγαπη δεν υπαρχει θιγμένος εγωισμος...Τότε δεν εισαι ελευθερος, και δεν αγαπας παρα μόνο τον εαυτό σου
Ο πόνος του έρωτα ειναι ο πιο γλυκος πονος.
η μοναξια του ερωτα η πιο πολυβουη μοναξια
Οι μεγάλες αγαπες μεγάλες φιλιες γίνονται ΝΑΙ
αρα ο εγωισμος δε υπαρχει πουθενα...

αφουγκραζομαι....
μακαρι....
παντα....
ισως ποτε....

ΟΜΟΡΦΗ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΈΧΕΙΣ...........

maya είπε...

κι έτσι απλά έφυγα...
έτσι είναι απλά. θέλει δύναμη να μπορείς να ακολουθείς το απλό, να ακούς τι σου λέει το μέσα σου χωρίς να βαραίνεσαι απο τα πρέπει ή τα σωστά. μ'άρεσε πολύ το κείμενο αυτό. ωραίο νάχεις και να γουστάρεις την ελευθερία σου. σε όποια μορφή την επέλεξες.
πρώτη φορά μπαίνω στο blog σου και θα το "ξεφυλλίσω"! νάσαι πάντα καλά.

τώρα για το αν οι μεγάλοι έρωτες είναι και μεγάλες φιλίες...what? δεν τόχα σκεφτεί ποτέ αν ισχύει κάτι τέτοιο. θα το σκεφτώ αυτό.
χ

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@ maya...
Νομίζω πως την απόφαση μιας επικείμενης φυγής, μια γυναίκα την παίρνει πιο εύκολα από τον άντρα.
Οι γυναίκες είναι πιο αποφασιστηκές διότι είναι περισσότερο συνμαισθηματικές από τον άντρα. Δένονται ψυχή και σώμα όταν τους προκ΄΄υψει η αγάπη. Κι όταν νιώσουν την απόρριψη, την προδοσία, τότε παίρνουν αποφάσεις καταλυτικές.

Μέσα σε έναν έρωτα υπάρχει η φιλία. Μέσα σε μια φιλία δεν υπάρχει έρωτας.

Χαίρομαι που μια νέα bloker επικοινωνεί μαζί μου...

Βράδυ καλό...

Ανώνυμος είπε...

Ο Έρωτας στηνανώτερή του μορφή συμβολίζει τη Θεία πνοή της δημιουργίας και του Μοιράσματος..τέχνη είναι να μπορούμε να ζούμε μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα φωτός... αυτό εννοούσα με την φράση: Έρωτας είναι η τέχνη να φεύγεις."
Ο Έρωτας στην ερωτική σχέση-γνώμη μου- μόνο ο σαρκικός δεν είναι..

Φιλιά.
Ακόμα διακοπούλες;;;

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Σεμέλη μας...
Καλώς τη!
Έστω και τώρα καλό μήνα…
Προλαβαίνουμε νομίζω η ευχή να πιάσει τόπο.

Αλίμονο μας, αν ο έρωτας ήταν μόνο η σάρκα,
ασχέτως αν τρέφεται από αυτήν.

Ίσως το φεύγεις να το είχες γράψει «ίπτασαι»;

Έρωτας
Λίγη σιωπή και μοναξιά
Μια εποχή μια πόλη
Η ζάλη η φλόγα
Ένας θαυμασμός
Ένας πυρετός
Ένα απομεινάρι
Αχ! αυτός ο έρωτας…

Χαιρετώ σε!

Ανώνυμος είπε...

... K αν για δεύτερη φορά ζούσες πάλι το ίδιο. Πιο λάθος τάχα για λάθος λογίζεται; και πιο σωστό το ανατρέπει;
Το έσω ορατό σε δυο μάτια - βαθιά - στην κόρη. Κι αν τον κόπο κάνεις την θύρα τους ν' ανοίξεις... ποτάμια ρέουν, κι άλλικο της καρδιάς να σε καλοσωρίζει.
"Κι έτσι απλά έφυγα...", αν το πόμολο της θύρας δεν ανοίξω... τι θεωρία άραγε θε ν' αντικρύσω;
Καλό σου απόγευμα.

Ανώνυμος είπε...

Υ.Σ.
Αν και είναι η πρώτη φορά που σ' επισκέπτομαι, ανακάλυψα οτι η επιλογή της μουσικής σου είναι ίδια με του δικού μου τόπου.
Τυχαία μάλλον... για τα οδηπορικά μας, ο καθείς μας ξέχωρα...

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@mist...
χάρηκα που σε βρήκα εδώ...

Αν είναι η δύναμη του πόμολου τόσο μεγάλη, εγώ δεν το ΄χω ανοίξει....ακόμα.

όσο για την μουσική, ηθικός αυτουργός είναι η μαρίνα γ.
Είμαι άσχετος με την τεχνολογια,της ζήτησα την βοήθεια της, και ιδού τα "κλοπιμαία"
( Χθες στο είχε ομολογήσει βέβαια οτι κλέβει την μουσική σου).
Αν σε ενοχλεί την βγάζω αμέσως...
Αν και οι μουσικές σου επιλογές μ΄ αρεσουν πάρα πολύ, κι αν ήμουν σχετικός με τη τεχνολογία, θα είχαμε μια σύγκλιση μουσική, :)

χαιρετω...
Καλό σου βράδυ...

Ανώνυμος είπε...

Μην αλλάξεις τίποτα, μ' αρέσει τούτη η σύγκληση, και φυσικά δεν μ' ενοχλεί καθόλου.
Κι απο εμένα΄μια πανέμορφη νύχτα, να έχεις.

maya είπε...

όσο μπορεί να χωρέσει αίσθημα φιλίας στον έρωτα, τόσο έρωτας υπάρχει και στην φιλία. Διαλέγεις τον άλλον γιατί σε αγγίζει, σου αρέσει τον θέλεις κοντά σου. τις περισσότερες φορές δεν φαίνεται αλλά όλες οι σχέσεις φιλίας έχουν αγνό ερωτισμό μέσα τους.
Δεν ξέρω αν είναι γυναικεία ευκολία το φευγιό. Σθένος χρειάζεται πιο πολύ απο ευαισθησία. Τρομάζει πολλούς η μοναξιά.
ευχαριστώ για το καλωσόρισμα!
καλό βράδυ

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@maya...
Πιστεύω, πως στη φιλία ενυπάρχει ο ερωτισμός,
στον έρωτα ποτέ η φιλία.

Ο έρωτας είναι εγωιστής…
Η φιλία είναι μοίρασμα χωρίς ιδιοτέλεια…

Σωστά το λες, σθένος θέλει και γυναίκες το έχετε…

Να είσαι καλά…

Αλεξάνδρα είπε...

"Πιστεύω, πως στη φιλία ενυπάρχει ο ερωτισμός,
στον έρωτα ποτέ η φιλία.
Ο έρωτας είναι εγωιστής…
Η φιλία είναι μοίρασμα χωρίς ιδιοτέλεια…"

πόσο αλήθεια υπάρχει μέσα σε αυτό...

Διαβάζω "πόσο δύσκολη είναι η αγάπη" και σκέφτομαι, σκέφτομαι πολύ...

Θα επανέλθω....

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ως αμαρτωλός έζησα στον κόσμο αυτό μα όχι επαίτης.
Μέτρησα του ουρανού τα χρώματα κ’ ήταν λειψά δίχως εσένα.
Θα μετρήσω πάλι τα βήματα, 42 ήταν, και θα βρεθώ εκεί.
Σε εσένα που δε λάτρεψες ποτέ τον ερχομό μου κι έκλαψα πολύ στον αποχαιρετισμό μας.

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@adiple...
Δύσκολη, γλυκόπικρη, όμορφη και φυσικά απαραίτητη.

Να επανέλθεις... ανοιχτή η αγκαλιά.

Καρτερώ σε!!!

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@ήχος πλάγιος μόνος...

Ήχε, η θλίψη διακρίνεται από ακραία ευαισθησία και μπορεί να συλλάβει και τους πιο ανεπαίσθητους κραδασμούς.

Τυχεροί όσοι έχουν πονέσει από μια φυγή...

Μαρινα ..... είπε...

οτι μας πληγωσε ...το αγαπαμε
οτι μας πονεσε ....το ακουμπαμε τρυφερα να μην πονεσει...
οτι χασαμε.....σε ενα γιατι το κλεινουμε, κι μ΄ενα δακρυ περιτυλιγμα στο σεντουκι της ψυχης το αποθετουμε....
μαζι με αυτην θα φυγει...
μαζι μας....
Φυγε....
κι ο πονος ,την αγαπη θα θεριέψει....την ψυχη θα μαρκαρει, κι αιωνια θα σε τραγουδα....

ειθε...
μακαρι....
παντα....
ποτε....
ισως....
αν....
εγω εδω......