με ποιο δικαίωμα;

Γιατί;
Με ποιο δικαίωμα;
Ποια νοσηρά μυαλά είναι αυτά που οδηγούν τις μοίρες των ανθρώπων;
Άραγε, δεν τους ενοχλούν οι τύψεις ;
Δεν αναρωτιόνται για τα ανόσια έργα τους που αφήνουνε στο σύντομο πέρασμα τους;
Δεν γνωρίζουν πως τίποτα δεν είναι αληθινά δικό τους;
Πως τίποτα δεν τους ανήκει;
Τόσο δύναμη έχουν τα συμφέροντα τους που σβήνουν κάθε ενδοιασμό και τους οδηγούν ανεμπόδιστα έξω από την ηθική;

Κι εμείς οι μικροί γιατί σιωπώντας συναινούμε αρκούμενοι με ένα αυτοκίνητο τζιπάκι;
Γιατί δεν αντιδρούμε;
Γιατί, βολευόμαστε στα υλικά αγαθά που τα ίδια νοσηρά μυαλά μας αναγκάζουν να χρεωνόμαστε για ν’ αποκτήσουμε;

Λυπάμαι που το λέω, αλλά:

«Κάποτε οι Έλληνες αντιδρούσανε».
«Σήμερα είναι όλοι χαφιέδες του ίδιου του εαυτού τους…»

Την πρώτη εικόνα τη δανείστηκα από ένα post στο αξιόλογο blog, “δύων ήλιος”

η φωτογραφία είναι του φωτογράφου Στέλιου Ματσάγκου

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ

μιχάλης κατσαρός

Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.