Παρασκευή 13 Ιουλίου 2007

Προορισμός της Θάλασσας



προορισμός της θάλασσας

Εκείνη κοιμόταν βαθιά, ούτε που κουνήθηκε όταν με τα’ ακροδάχτυλα του άγγιζε απαλά τα χείλια της.

Όταν χάιδευε τα μαλλιά της, τι όμορφη αίσθηση η αφή, ανατρίχιαζε στη διαδρομή τους, μεταξένια κι απαλά σαν πυρόξανθη άμμο.

Ο θεός είχε κατέβει απ’ τα σύννεφα και τον κρατούσε αγκαλιά.

Πνιγότανε από τη λαχτάρα ένα χρόνο τώρα να την κρατήσει, να την γευτεί και να ρουφήξει τις ευωδιές της για ένα ολόκληρο βράδυ.
Σαν αόρατη σκιά κινιόταν, όπως το απαλό αγέρι που μ’ ευαρέσκεια δροσίζει τη σάρκα. Το ψέγος των χειλιών του πάνω στα γυμνά μέρη της σάρκας της παγίδευε σ’ ένα απερίγραπτο μπέρδεμα το μυαλό του.
Μάτωνε, στα σκόρπια υπολείμματα λέξεων που τολμούσε μόνο στο μυαλό του να σκαρώνει, όπως στα όνειρα του και ν’ ακούει πνίγοντας τους γητεμένους αναστεναγμούς του μην και χαλάσει τούτη τη σεπτή ηδονική παράκρουση.
Αφουγκραζότανε τον ρυθμικό παλμό της ανάσας της, τόνοι μουσικοί ανείπω
των αναστεναγμών.
Καμιά γυναίκα δεν κρατούσε στο κόρφο του, όμως ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει τόσο όμορφα την αίσθηση ότι πράγματι κρατά στην αγκαλιά του ένα κορμί. Ούτε στο καλύτερο όνειρό του δεν είχε αισθανθεί το πέταγμα στον ουρανό που έζησε όλο το βράδυ.
Και τώρα λυπόταν που η αυγή άρχισε να χλομιάζει στα δροσερά μάγουλα της τη νύχτα και το όνειρο θα τελείωνε.
Με το πρώτο φέγγος εκείνη άνοιξε τα μάτια της και το μπλε πλημμύρισε τη ψυχή του.

«Τι όμορφη που είσαι», ψιθύρισε.
«Εδώ έμεινες το βράδυ;» τον ρώτησε.
Άπλωσε το χέρι του και την άγγιξε δειλά. Κυκλικά χαμόγελα χάραξαν τη σάρκα της. «Τι ονειρεύτηκες;» τη ρώτησε αγκαλιάζοντας τη με τη ματιά του.
«Νομίζω… τίποτα, ήμουν κουρασμένη, δεν… δεν θυμάμαι» του απάντησε και οι κύκλοι από το άγγιγμά του σάρωναν την επιφάνεια της.
Απλώθηκαν σβήνοντας τα τελευταία ψήγματα της μαχμουρλίδικης αθυμίας της.
«Εσύ, τι ονειρεύτηκες;» τον ρώτησε με μια φωνή που πάφλαζε πάθος.
Οι σκέψεις του γύριζαν ξανά και ξανά στο όνειρο, στα λόγια, στον έρωτα… έψαχνε ν’ αναγνωρίσει τα συμβολικά μυστικά που βάρυναν το μυαλό του τόσο πολύ που δεν μπορούσε να θυμηθεί.
«Εσύ, τι ονειρεύτηκες;» ρώτησε πάλι εκείνη.
«Τίποτα», τόλμησε εκείνος με φωνή σαν θρόισμα ανέμου και λιγωμένος από αγάπη…
Κοίταξε τη γύμνια της και πρόφερε χωρίς να τον ακούσει.
«Σε αγαπάω, θάλασσα!».


Σε όσους έχουν τη δυνατότητα να "αγαπούν"…

Καλές διακοπές… το Σεπτέμβρη, πάλι…

Χαιρετώ σας.
Αφιερωμένο σε όλους όσοι θα διαβούνε βήματα στη θάλασσα...


ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
(1911-1996)

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ
'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.

Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια
'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων.


Μα πού γύριζες
Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα '
Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας.

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.

Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ακολούθησα σύνδεσμο φίλου και βρέθηκα στο σκαρί σας...
Θαμπώθηκα από την απλότητά του και το ονειρικό πάντρεμα των λέξεων...
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία...
Θα μου επιτρέψετε να περνώ συχνά...
Καλό σας βράδυ, μα κυρίως καλό σας Καλοκαίρι...

Μαρινα ..... είπε...

....ειναι σαν να κρατουσε τον Θεο την αγκαλιια

τι όμορφα όλα....
τι όμορφα τα πάντα...
τι όμορφη η θάλασσα, το ατιθασο ελευθερο κι απεραντο της....
τι όμορφος ο ερωτας.....
ο αναμενομενος ενα χρονο....
γνωση...εμπυρη.

λειπεις....
καλο καλοκαιρι ποιητη
μαρινα...
φιλω ΣΕ

Ειθε...
μακαρι...
ποτε...
ισως...
ετσι....
οπως παντα...

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Εμείς, Δημήτρη. Εμείς και τα υπολείμματα των λέξεων.
Μαζί τα αγγίγματα των ακροδαχτύλων μας.
Κι η μαγική -εκ Θεού- αγκαλιά
της γυναίκας, της θάλασσας,
της αιωνιότητας

καλό ειρηνικό καλοκαίρι,
πλημμυρισμένο περίσκεψη,
και καλές ειδήσεις δημήτρη μας

ο γιάννης

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@νίκος περάκης
Αγαπητέ κύριε Νίκο, καλώς ορίσατε στο blog μου. είναι χαρά μου να γνωρίζω αξιόλογους ανθρώπους.

Ταξίδεψα κι εγώ, για λίγο επειδή αναχωρώ, στο δικό σας και είναι πράγματι ένα τέλεια φροντισμένο απ’ όλες τις απόψεις blog.

Και βέβαια περισσότερο απ’ όλα η ποίηση που μας ταξιδεύει σε κόσμους υπαρκτούς και ανύπαρκτους.

Ναι! Να συνεχιστεί η επικοινωνία μας, αποφεύγοντας και τον πληθυντικό, όχι από έλλειψη σεβασμού, αλλά για την ευχέρεια του λόγου που δίνει η άνεση μιας φιλίας.

Καλές διακοπές.

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Γιάννης Φιλιππίδης

Καλέ μου, Γιάννη, αλίμονο αν δεν είχαμε τα υπολείμματα και όχι μόνο των λέξεων.
Πως θα αντέχαμε που μας αρέσει να ζούμε μέσα από το γράψιμο πράγματα και καταστάσεις που μόνο το μυαλό σκαρώνει.
Και βέβαια να χανόμαστε στο παρελθόν και να το ζωντανεύουμε.
Κάτι που ούτε ο θεός δεν θέλει ή δεν ενδιαφέρεται να κάνει.

Καλά να περάσεις όπου κι αν πάς, όπου κι αν πάτε… καλά να περνάτε!

Πολλά φιλιά…

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Μαρίνα γκ...

Η Θάλασσα είναι όμορφή γιατί έχει την ιδιοσυγκρασία της γυναίκας…

Όμορφη.
Ζηλιάρα.
Ερωτική.
Αμαρτωλή.
Ατίθαση.
Μαγευτική.
και πολλά άλλα...
Μα πάνω απ’ όλα ελεύθερη.

Κι ο έρωτας…
Ο μοναδικός κι ανεπανάληπτος.
Που μπορεί να κομματιάσει ανελέητα.

Έχεις αντίρρηση;

Φιλί γλυκό σαν μέλι.

Μαρινα ..... είπε...

καμια αντιρρηση ποιητη μου....
ουτε για την θάλασσα στο συσχετισμο σου με την γυναικα...
(λιγο στο ζηλιαρα αντιδρω...αλλά συ γνωριζεις πιοτερα...)
οσο ια τον ερωτα τιο να πω....

τα κομματια του το παζλ του εαυτου μας....
αν δεν συμπληρωθουν...
ανυπαρκτοι θα είμασταν....

τα πιο ενελεητο του έρωτα.....
ζωη στην ζωη μας δινει.....

φιλι .....νοσταλγικο μελαγχολικου δειλινου.....

Μαρινα ..... είπε...

Υ.Γ
Καλο καλοκαιρι Δημητρη μου....
γεματο απο "θάλασσες" και "ανελεητα κομματια",,,
"να μας θυμασαι και να μας αγαπας" που και που...

εμεις εδω πισω...να φυλάμαι "θερμοπυλες"

φιλι....καλοκαιριου απ τις ακτες

ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ είπε...

Ποιητή "μας" καλό καλοκαίρι και που ξέρεις...το Αιγαίο είναι όλο μια μεγάλη γειτονιά...
Φιλαρέτη

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ποιος τάχα δεν αγάπησε μια θάλασσα, ποιον δε τον ταξίδεψε εκείνη η θάλασσα, ποιόν δε τον έπνιξε έστω για λίγο…

Καλό καλοκαίρι να έχει Δημήτρη.
Καλή ξεκούραση.

Μαρινα ..... είπε...

Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου, ο πόνος μου

Μια θάλασσα μικρή
στα δυο σου μάτια φέγγει
κάθε πρωί

Μια θάλασσα μικρή
στο δάκρυ στο τραγούδι,
στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου
για ένα καλοκαίρι
ήσουνα εσύ

Σε τραγουδούσα εγώ
σαν τις χορδές του ανέμου
στα μαύρα σου μαλλιά

Σ' ακολουθούσα εγώ
σαν το ψηλό χορτάρι
τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
πικρά σ' αποχαιρέτησε,
σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή

οπου κι αν εισαι να περνας όμορφα...

ειναι μακρια ακόμα το φθινόπωρο....
ομορφη νυχτα να έχεις ποιητη....
φιλω σε

ειθε...
παντα....
ισως....
ποτε.....

E είπε...

Μου΄λειψες...

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@elena72

Η σκέψη είναι επιλεκτική, έτσι τουλάχιστον μας λέει η επιστήμη.

Σ' ευχαριστώ...

Φιλί...

Ανώνυμος είπε...

Νομίζεις πως αν ήξερα να υπογράφω δεν θα το έκανα; Αν ναι, τότε γιατί δεν κατεβήκαν κι οι φοτό μου στην ανάρτηση, με τις χθεσινές σου οδηγίες;
Γιατί έχεις να κάνεις με...μένα. Απλώς.
Μήπως να υπογράφω ελένη η άσχετη;

E είπε...

Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Πέρασε δίπλα σας μια συμφορά. Ελπίζω να μην ακούμπησε ούτε σας, ούτε κανέναν αγαπημένο σας...

Απ΄ότι βλέπω το "ευτυχώς" έχει ακριβύνει επικίνδυνα... Μόνο ευχή έχω. Και λαχτάρα...

Να προσέχετε...

hliaxtida είπε...

Σε οσους εχουν την δυναμη να αγαπουν..

Αυτή η "δυναμη" ειναι που μας "γεννάει" και μας "πεθαινει"..
Αυτή τα κανει ολα..
Να σαι καλα..

Αλεξάνδρα είπε...

Ηρθε ο Σεπτέμβρης, έφυγαν απο κει οι φωτιές με τρομερές καταστροφές.

Μας ξεχάσατε;

φιλί