Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ



Κάπως έτσι η ποίηση συνάντησε την Κατερίνα Ρουκ, και γεννήθηκε ποιήτρια.

Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα

Η νέα ποιητική συλλογή της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ τελειώνει με τους στίχους: "να φεύγουν τα περιττά λέω / να μπω στον ουρανό του τίποτα / με ελάχιστα".
Όλο το βιβλίο κινείται σε έναν ποιητικό χώρο όπου η ποίηση δεν είναι λέξεις απλά στολισμένες για να διαβάζονται, και να κερδίζουν εντυπώσεις. Γενικά η ποίηση είναι ένα αγαθό, αλλά η Ποίηση της Ρουκ έχει ένα επιπλέον θετικό, να ανταποκρίνεται σε μια ανάγκη, και διαβάζεται σαν απαραίτητη προϋπόθεση μιας τροφής που θρέφει τις σκέψεις μας.
Όλα τα ποιήματα ετούτης της συλλογής της λες και γράφτηκαν από την ανάγκη να απαντήσουν στο απεγνωσμένο ανθρώπινο ερώτημα του θανάτου.
Σαν βοήθεια στον φόβο του αγνώστου και στην ασαφή αιωνιότητα του χάους έρχεται η ποιήτρια να δώσει μέσα από τους στίχους τις δικές απαντήσεις. «Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς/ θα εφεύρει η ζωή/ ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης/ και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας».
Πράγματι η ποίηση έχει τη δύναμη να ζήσει κάποιος τη φυσικότητα της μόνο όταν είναι άρτια δομημένη και μακριά από ποιητικές υπερβολές και άδειες. Όταν παρουσιάζεται γυμνή και απέριττη, ταπεινή βαθιά στοχαστική και λαβωμένη από τα’ ανθρώπινα.
Ναι η ποίηση μπορεί κι αλίμονο αν δεν μπορούσε, να καταστεί χρήσιμη, να δώσει εξηγήσεις, να ξεσηκώσει συνειδήσεις, να αμφισβητήσει και να προσεγγίσει, να τη ζήσει κανείς αρκεί να είναι και να μιλάει για αλήθειες κι όχι με ρητορικά και φιλοσοφικά σχήματα που δεν καλύπτουν κενά αλλά ποίηση υπαρξιακή και καθώς η ύπαρξη είναι η αλήθεια μας, τότε μια υπαρξιακή ποιητική προσέγγιση θα μας κερδίσει. Γυμνή κι απέριττη όσο ποτέ, όπως η αλήθεια, ταπεινή και βαθύτατα λαβωμένη όπως το ανθρώπινο.
Έτσι, με αυτά τα στοιχεία, καταφέρνει πάντα η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ με τη δική της ποιητική εμμονή να μας μεταφέρει μέσα απ’ τον εσώκοσμο της, στο δικό της προσωπική ποιητικό κατάθεση συμμετέχοντας κι εμείς με τις λέξεις και τις έννοιες των στίχων της, στη δική της συμπαντική αιωνιότητα.

Η έννοια της ζωής για κείνη εκφράζεται με το στίχο:
«Το παν, οι εμπειρίες της ζωής, η ύπαρξη, η έκπληξη, ο πόνος που δοκιμάζεις».
Και για το σώμα, η δική της ποιητική άποψη:
«Ως κι ο Θεός αναγκάστηκε να στείλει ένα σώμα επί της γης να μαρτυρήσει για να πιστέψουμε σε Κείνον».
Από στίχους της ποιήτριας από τη συλλογή «Ωραία έρημος η σάρκα»:
Οι εραστές μας ήταν κακοί ποιητές/ το ξέραμε και τότε/ όμως σάρωνε ο αέρας/ του κάθε σερνικού τοπίου/ τους στίχους εκείνου/ και τους ξανάφερνε αλλαγμένους λες και μία άγια θεά/ τους είχε περιχύσει νόημα.

3 σχόλια:

Γρηγορης Αντωνοπουλος είπε...

Μια πολύ ουσιαστική παρουσίαση της νέας συλλογής της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, μιας ποιήτριας που με αγγίζει πολύ βαθιά. Ευχαριστούμε!

Καλό μεσημέρι και καλώς σε βρήκα

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Γρηγορης Αντωνοπουλος...
Έσεις δίκιο, πολύ αξιόλογη ποιήτρια και καλή φίλη η Κατερίνα.

Καλό βράδυ

55fm είπε...

Δυνατή ποιήτρια και ερωτικός άνθρωπος.
Την Τετάρτη στο Ζουμ στην Πλάκα έχει βραδιά αφιερωμένη στην ποιήτρια.
Θα πρέπει να έχει ενδιαφέρον.
Καλώς σε βρήκα!