Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010




= Υπατία =

Το 2005, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγκυρα το μυθιστόρημα “Υπατία”.
Το πρώτο ιστορικό μυθιστόρημα στα ελληνικά και από έλληνα συγγραφέα,, όχι μετάφραση, που κυκλοφόρησε με αυτό το θέμα.
Η αποδοχή που προκάλεσε στους αναγνώστες ήταν θετική όσο κι αρνητική. Από τη μία έκανε αίσθηση διότι εν πολλοίς ήταν σχετικά άγνωστη η ιστορία της και από την άλλη σχετικά αρνητική αποδοχή από μερίδα αναγνωστών για το βίαιο τέλος της καθώς οι χριστιανοί της Αλεξάνδρειας του 4ου αιώνα μΧ την τεμάχισαν μέσα στην εκκλησία κι αυτό ενοχλούσε.
Πέντε χρόνια αργότερα το 2010, η Υπατία, γυρίζεται ταινία με τον τίτλο, “Agora”.

Σαφέστατα, όχι από έλληνα σκηνοθέτη ή παραγωγό αλλά από Ισπανό.

Το συμπέρασμα που βγαίνει κάθε φορά που κάποιο έργο αναφέρεται στην ελληνική ιστορία είναι πως η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχθεί την ιστορία της, να σεβαστεί τους σημαντικούς ανθρώπους της που στιγμάτισαν το χρόνο.
Έχουμε φτάσει να αποδεχόμαστε μόνο ότι μας πλασάρουν στον αμερικάνικο κινηματογράφο και δεν μας ενδιαφέρει η ιστορία αν έχει παραποιηθεί.

Εδώ, στην Ελλάδα δεν μας ενδιαφέρει καθόλου η ιστορία μας.

Το ζήτημα είναι ότι εμείς πάντα δεν κάνουμε ή αποφεύγουμε να κάνουμε κάτι σπουδαίο και αξιόλογο κι όταν άλλοι το τολμήσουν γινόμαστε, εμείς οι αδιάφοροι και οι ανόητοι, επικριτές τους.
Αλλά έτσι είναι στους ηττημένους ανήκουν τα σχόλια.


Παριστάνουμε τους θιγμένους και η κριτική των άσχετων πάει σύννεφο.
Ας θυμηθούμε την Τροία, τους 300 του Λεωνίδα, την Οδύσσεια, τον Μέγα Αλέξανδρο και τώρα την Υπατία και πολλά άλλα.

Αντί μόνοι μας να δημιουργήσουμε, κρίνουμε τις δημιουργίες των άλλων.


Πιθανόν αυτοί οι άλλοι να είναι περισσότερο έλληνες, καθώς διαφημίζουν την ελληνική ιστορία.

Τι ατυχία να είσαι έλληνας, να γράφεις το μοναδικό σε μυθιστορηματική απόδοση βιβλίο που υπάρχει όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και παγκόσμια {ένα ή δύο αναφορές υπάρχουν για την Υπατία} και κανείς να μην δίνει την πρέπουσα σημασία να προχωρήσει η ιστορία μας και μέσα από άλλες μορφές τέχνης.

Πάντως εγώ που έχω γράψει το βιβλίο και γνωρίζω πολύ καλά το θέμα με όλες τις λεπτομέρειες του και είδα που ξεφεύγει ιστορικά, σας λέω ότι αξίζει τον κόπο να δείτε την ταινία.
Κι όσοι δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο, ευκαιρία να διαβάσετε και να κρίνετε, να συγκρίνετε και να κάνετε ένα όμορφο ταξίδι μέσα από τη λογοτεχνία.

5 σχόλια:

Αλεξάνδρα είπε...

Υγ σε τέτοια νέα να πέφτω πάνω και τι άλλο....

Αλεξάνδρα είπε...

Ελειψα λίγο καιρό απ΄την γειτονιά μα είπα σήμερα, να περάσω μια βόλτα κι έπεσα πάνω σε ένα τόσο ευχάριστο νέο!

Η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της κι όταν εκείνα επιτύχουν τα δέχεται πίσω και προσπαθει να καρπωθεί τους αγώνες τους.

Η Υπατία, μια τόσο μεγάλη μορφή με τις πιο λίγες αναφορές...

Πολύ χάρηκα Δημήτρη!!

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@Αλεξάνδρα...
Καλημέρα αξιοσέβαστη φίλη μου Αλεξάνδρα.
Τι να κάνουμε έτσι είναι τα πράγματα στην ελλαδίτσα μας.
Κάνουν πράγματα οι άλλοι κι εμείς μένουμε πίσω να παριστάνουμε τους κριτές-επικριτές.

Χάρηκα που επικοινωνήσαμε.Χαιρετισμούς στον άντρα σου.
Να είστε καλά!

mina chrysopaidou είπε...

καλησπερα Δημητρη μου κι απο δω

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

@mina chrisopaidou...
Καλώς τη!