Άσπρο στο Μαύρο

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

έγνοια μου

Τώρα που σ' άγγιξε η έμπυρη έγνοια μου

τώρα που η θέρμη της λύγισε τη σιωπή σου

πες στο θεό

πως είσαι κομμάτια άπ' τη δική σου ζωή.

Με τι δική σου φωνή φώναξέ Του

πως ψήγματα απ' τη ψυχή σου.

τη δική σου ψυχή

μου χάρισες

δβ 1998

6 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...: Δημήτρη μου, τόσο πολύ τρυφερό, τόσο πολλή στοργή!...

Πολλά φιλιά!; 13 Νοεμβρίου 2008 στις 7:28 μ.μ.
Μαρινα ..... είπε...: οταν πρωτοδιάβασα ΑΥΤΟ το ποιημα...
βουρκωσα....

θυμασαι;;;;
θυμασαι...

την αγαπη μου...
παντα

Υ.Γ
κι αυτη η φωτο!!!!!!!!!!!!!!

μοναδικα υπεροχη....; 14 Νοεμβρίου 2008 στις 4:00 μ.μ.
Άσπρο στο Μαύρο είπε...: @προμηθευσ δεσμωτησ...
Καλέ μου φίλε δεν υπάρχει πιο τρυφερό και μεγαλειώδες συναίσθημα από αυτό που γεννάει η παρουσία μιας νέας ζωής.

καλημέρα!; 15 Νοεμβρίου 2008 στις 9:29 π.μ.
Άσπρο στο Μαύρο είπε...: @μαρίνα γ...
Είναι πράγματα που δεν ξεχνιόνται ποτέ!
Τα παίρνουμε μαζί μας μέχρι το τέλος.

φιλιά πολλά!; 15 Νοεμβρίου 2008 στις 9:32 π.μ.
Δημήτρης είπε...: αφοσιωμένη 'αποκλειστική'
μια τέτοια έγνοια.

σ' ετούτο το σπλάχνο
-Στολίδι κι απελευθερωτής-

κ.Βαρβαρήγο
χάρηκα πραγματικά γι' αυτή μας
τη συνάντηση.
Καλημέρα; 23 Νοεμβρίου 2008 στις 7:40 π.μ.
Άσπρο στο Μαύρο είπε...: @Δημήτρης Δικαίος...
Και δική μου χαρά να συναντώ αξιόλογους ανθρώπους.

Να είστε καλά.; 26 Νοεμβρίου 2008 στις 12:00 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου