“Πόσο θα ήθελα να ήμουν Άγγελος,
να άπλωνα τα φτερά μου να πέταγα μακριά.
Να καταργούσα το χρόνο.
Φαντάσου, να έσβηνα
κάποια νεκρά χρόνια απ` τη ζωή μου και
να συνέχιζα εκεί που θα ήμουνα ώριμη και
θα με ολοκλήρωναν οι πράξεις μου.
Να ακούω τη μουσική της Edith και
να περπατάω μέσα σ` εκείνη τη βροχή
που κάνει τη γη να αναδίνει ζωντανές οσμές.
Να εκθέτω το κορμί μου γυμνό
όπως τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού”.
(απ το βιβλιο: "το υστερόγραφο μιας συγνώμης ")
7 σχόλια:
"Να ακούω τη μουσική της Edith και
να περπατάω μέσα σ` εκείνη τη βροχή"
πράγματι... υγρή η μουσική της Edith, νωτίζει το κόκαλο...
την καλησπέρα μου :)
@Λορελάη...
Καλημέρα, Λορελάη του Γκιγιώμ.
Ευχαριστώ που δεν ξεχνάς να δίνεις την παρουσία σου.
Φιλότης...
Ωραία λόγια... γιατί σ' αγγίζουν!
Την καλησπέρα από έναν παλιό σου φίλο, Βαρβαρήγε, μάντεψε.
@Άθεος...
Καλησπέρα, και καλώς εμφανίστηκες άγνωστε γνωστέ...
Μα εσύ θα μου βάλεις και κουκούλα!
Αν δεις το blog μου, στα περιεχόμενα και συγκεκριμένα στο θέμα 04 θα καταλάβεις ποιος είμαι!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και πάλι!
Δημοσίευση σχολίου