Το αμάρτημα της μητρός μου

Επιτέλους αληθινό θέατρο, με δύναμη υποκριτική! δβ

Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη
Κυριακή, 14 Φεβρουάριος 2010 16:37

Το αμάρτημα της μητρός μου
Του Γεώργιου Μ. Βιζυηνού

Το έργο
Στο «αμάρτημα της μητρός μου» το γνωστό σε όλους διήγημα του Βιζυηνού, ο αφηγητής που δεν είναι άλλος από τον συγγραφέα, ρίχνει το οξύ, διαπεραστικό του βλέμμα στους κόλπους της ίδιας του της οικογένειας και των οικείων του, προσφέροντάς μας ολοζώντανη την ανάμνηση της μητέρας του, μιας γυναίκας με λεπταίσθητη ψυχοσύνθεση και διαταραγμένη συνείδηση. Η εκφραστική, πλούσια, ποιητική και πολυδύναμη γλώσσα του συγγραφέα αναδεικνύει ακόμα περισσότερο μια ήδη συναρπαστική ιστορία ανατέμνοντας υπό όρους μικρόκοσμου την ανθρώπινη φύση, εκφράζοντας γλαφυρά το ανεκπλήρωτο, την μαζοχιστική πίστη, την διάψευση, το ψυχικό άχθος και την προσμονή της λύτρωσης που συνθέτουν τα συναισθήματα της κεντρικής ηρωίδας αφήνοντάς την μετέωρη απέναντι στη ζωή και τον προορισμό της καθώς ένα ατύχημα της νιότης της στοιχειώνει τον ψυχικό της κόσμο και καθορίζει τις φαινομενικά παράλογες πράξεις της ωριμότητάς της.
Η μητέρα που μετά από μια γιορτή, έχοντας πιει και βυθιστεί στο λήθαργο, πλάκωσε κατά λάθος το κοριτσάκι της προκαλώντας το θάνατό του, επιχειρεί να ερμηνεύσει κάθε δυστυχία κι αντιξοότητα του βίου της μέσα από την ασυγχώρητη, κατά τη γνώμη της, αυτή πράξη και τις επιπτώσεις της. Ο συγγραφέας-γιος που στέκει στο πλευρό της μητέρας του, βοηθώντας την να αναθρέψει το υιοθετημένο κορίτσι-υποκατάστατο του αποθανόντος, έχει ήδη έρθει αντιμέτωπος με την τρομακτική διαπίστωση πως η μητέρα του μέσα στην παραζάλη της είχε φτάσει ως το σημείο να ζητήσει από το Θεό να κρατήσει στη ζωή το φιλάσθενο θήλυ που απέκτησε αργότερα, παίρνοντας στη θέση του το αγοράκι που ήταν τότε ο ίδιος. Η τραυματική αυτή διαπίστωση σε συνδυασμό και με την παραμέληση της φροντίδας του, όταν ήταν μικρό παιδί, φέρνουν τον ψυχισμό του σε ρήξη καθώς από την μία η λατρεία προς το πρόσωπο της μητέρας του αυξάνεται συναινούντος του οίκτου, όταν εκείνη του εκμυστηρεύεται το τραγικό της παράπτωμα και συνειδητοποιεί το μέγεθος της δυστυχίας της, από την άλλη η επίγνωση πως ποτέ δεν αγαπήθηκε απ’ αυτήν στο βαθμό που θα όφειλε, διχάζουν σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα.
Η ατμόσφαιρα της διήγησης ορίζεται από έναν αόρατο τρόμο που καθηλώνει, την έντονη αίσθηση της απώλειας και του θανάτου, την υποβόσκουσα διαρκώς απειλή και το αδιάπτωτο πένθος που ενδυναμώνεται από την ενοχή.
Ως ψυχογράφημα, το διήγημα αυτό είναι αξεπέραστο και δραματουργικά άρτιο. Προσφέρεται δε ως δράμα για την σκηνική αναβίωσή του καθώς οι χαρακτήρες αναδεικνύονται γλαφυροί και οι δράσεις ξεπηδούν μέσα από διαλογικά μέρη και μονολόγους.

Η παράσταση
Στην θεατρική διασκευή του διηγήματος, το κείμενο κρατήθηκε αυτούσιο και το όλο θέαμα λειτούργησε σαν μια σκηνική αφήγηση σε περιβάλλον εικαστικό, με ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, λιτά καλαίσθητα σκηνικά που απεικονίζουν γλαφυρά την αισθητική των αυθεντικών χώρων της αφήγησης και διακριτική αλλά ουσιαστική μουσική παρέμβαση. Τα τραγούδια της παράστασης είναι μελοποιημένα ποιήματα του Βιζυηνού ειδικά για την παράσταση.
Ο Ηλίας Λογοθέτης ενσαρκώνει τον συγγραφέα-αφηγητή της ιστορίας με συνέπεια, σκηνικό ήθος, την γνωστή του υποκριτική ποιότητα και τα εκφραστικά του μέσα ακονισμένα στο έπακρο. Επιτείνει την δραματικότητα των σκηνών με τις αυξομειώσεις των εντάσεων της ερμηνείας του και τον σοφό χειρισμό των παύσεων.
Η Μαρία Ζαχαρή πλάθει μια στιβαρή, εκφραστική, μητέρα με μέτρο και εσωτερικότητα, αναδεικνύοντας την πλούσια εκφραστική της γκάμα και διαφυλάσσοντας την ερμηνεία της από ακρότητες και περιττά ξεσπάσματα. Με άψογο χειρισμό της γλώσσας αποδίδει τις λεπτομέρειες του χαρακτήρα, διατηρώντας αμείωτη τη συγκίνηση και άρρηκτες τις σχέσεις της με την ηρωίδα του Βιζυηνού.

Μια παράσταση εξαιρετική στο σύνολό της μέσα από την σκηνοθετική ματιά του Κωστή Καπελώνη ο οποίος ακολουθώντας με συνέπεια την ροή του λόγου, αξιοποίησε στο έπακρο τους ρυθμούς και την ατμόσφαιρα του δράματος.

Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Σκηνογραφία: Νίκος Αλεξίου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Παίζουν:
Ηλίας Λογοθέτης
Μαρία Ζαχαρή
Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Διονύσης Κλάδης, Σάββας Σουρμελίδης, Λήδα Βέρντι

Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής
Αγίου Όρους 16 & Κων/πόλεως 115, Μετρό Κεραμεικός,
Τηλέφωνο: 210-3425.637 210-6510.973